Saturday, July 24, 2010

ვის ეშინია ვირჯინია ვულფის?



ვირჯინია სტივენსს დიდხანს ეჩვენებოდა რომ ფრინველები მას ლათინურად ესაუბრებოდნენ. ამ ხმებს ვერ აჩუმებდა. განსაკუთრებით ხმაური მატულობდა ყოველი ახალი ნაწარმოების დაწერისას. ასე მას მერე ემართებოდა რაც დედა გარდაეცვალა.
...

დედით ვირჯინია მარია ანტუანეტას შთამომავალი იყო ხოლო მამაისი, ლესლი სტივენსი კი საკმაოდ ცნობილი მწერალი იყო।
...

უცნაური ქალბატონი იყო। მისი ეპოქის გოგონებისგან სრულიად განსხვავებული. დღეს ფემინიზმის ერთ–ერთ პირველ წარმომადგენლად თვლიან. მაშინ ქალები განათლებას არ იღებდნენ მაგრამ ვირჯინია ბევრ მამაკაცს სჯობდა ლიტერატურული თეორიის ღრმა ცოდნით. თვით მისი ქმარიც მწერალი ლეონარდ ვულფი ვირჯინიას ვერც კი გაუტოლდებოდა.
...


ვირჯინიას პერსონაჟები მასსავით დეპრესიული ქალები არიან, ძლიერები და მიუხედავად სუიციდის თემის ხშირი ამოტივტივებისა მაინც მათი უმრავლესობა ოპტიმისტია. გულჩათხრობილ და საკუთარი საქმეებით დატვირთული მამაკაცების მიერ შექმნილ რეალობაში ისინი ცდილობენ ადამიანური ურთიერთობების დაკარგული ნაწილაკები შეკრიბონ და ურთიერთგაგება აღადგინონ. მათ სჯერად რომ შეცვლიან და ამ მიზნით ისინი ხან წვეულებებს აწყობენ და დეპრესიის მიუხედავად ძალით იღიმიან ხან კი ოჯახურ ვახშამზე სუფრის თავში ჯდებიან და საზოგადოების დროებით, მაგრამ მაინც გარკვეულ ერთიანობას ჩაფიქრებულები გასცქერიან.
...


წარმოიდგინეთ როგორი საინტერესო ქალი იქნებოდა მისის ვულფი? ახალგაზრდობა თავის მხატვარ დასთან ერთად ბლუმსბერიში გაატარა და იქ ბევრ იმ დროისთვის ცნობილ ადამიანს დაუახლოვდა। ასე ვთქვათ მნიშვნელოვანი პერსონა იყო. კემბრიჯში ლექციებსაც კითხულობდა, მის სიტყვით გამოსვლას მამაკაცები ყურადღებით უსმენდნენ. ბევრი გაუკიცხავს კიდეც, ცუდად წერისთვის: მეტისმეტად ღრმა დეტალური აღწერებისთვის და უკვე მოძველებული წერის მეთოდისთვის. თვით ჯონ გოლდსუორთიც (‘ფორსაიტების საგა’) ვერ ასცდა მის კრიტიკას.

ვულფების სახლი.


გარეგნულად კი ნამდვილი ინგლისელი ქალი იყო, ცოტათი შეშლილი გამოხედვით। სანამ ახალგაზრდა იყო სვამდა ყავას და ოცნებობდა სამყაროს შეცვლაზე, ისევე როგორც მისი პერსონაჟები.

...

ხშირად ამტკიცებენ რომ ხელოვნებაში ღირებულს მხოლოდ მამაკაცები ქმნიან। ისინი წერენ მუსიკას, ხატავენ და ქმნიან პროზასა თუ პოეზიას. ნეტავ ვირჯინიასაც თუ ეუბნებოდნენ იგივეს, ან რა პასუხს გასცემდა ასეთ თეორიას? მიუხედავად იმისა რომ ხელოვნების სქესობრივი მიკუთვნება ცოტა ბავშვურად მეჩვენება მაინც ამ საყოველთაოდ გავრცელებული აზრის საპირისპიროდ ყოველთვის ვულფი მახსენდება ხოლმე.

...

მან თითქოს მთელი ერთი საუკუნით გაუსწრო დროს და გათვალა პრობლემები რომლებიც დღესაც ასეთი აქტუალურია. გაუცხოება, დაკარგული თაობები და ასე შემდეგ. მისი პერსონაჟები ფერუმარილით და ჭრელი კაბებით მორთული ქალები არ არიან, ალბათ ესეც დრომ მოიტანა. მის წიგნებში ვერც დაძაბულ ინტრიგებს ნახავთ, აქ არც შეყვარებული წყვილებია და არც სამშობლოს დასაცავად იბრძვის ვინმე. მოკლეთ ვერ გაერთობა მკითხველი, პირიქით, მუდმივად გონება დაძაბული უნდა ჰქონდეს რათა ის მნიშვნელოვანი ეპიზოდები არ გამოეპაროს რომელთა ერთობლიობაც ბოლოს იმპრესიონისტული ნახატივით შორიდან უნდა დაინახოს და საბოლოო შინაარსიც მაშინ გაიგოს. მოკლეთ ჩვენი ვირჯინია კარგს არაფერს გვპირდება. აბა ვის ეშინია ვირჯინია ვულფის?