Sunday, October 17, 2010

სოფიაფილოსოფია (1)


“I say to the writers, please keep writing for us, we're very interesting.”

 კინოშიც და წიგნებშიც აუცილებლადაა ერთი მთავარი პერსონაჟი, დანარჩენი კი მეორეხარისხოვანი. ადრე, კომუნისტების დროს წიგნის მთავარ მოქმედ პერსონაჟებს 'გმირს' ეძახდნენ მაგრამ ჩემი აზრით ეს იმ დროინდელი 'გმირის' კულტის ბრალი იყო. სინამდვილეში გმირი, ამის პირდაპირი მნიშვნელობით ალბათ ძალიან ცოტა პერსონაჟი მოიძებნება ლიტერატურაშიც და კინემატოგრაფიაშიც.

 არც ცხოვრებაში ვართ სუპერმენები და ქალი კატები.... პრინციპში ფილმები გმირებზე  მოსაბეზრებელია. ერთხელ შეიძლება გაერთო მაგრამ აი მის სიქველს რომ გადაიღებენ უკვე იძახი WTF. წიგნებშიც ასეა, კიდევ კარგი 'ბეოვულფი  2' არ დაწერეს თავის დროზე.

 თუ დაკვირვებიხართ, ყველანი პერსონაჟები ვართ. აი -მე- მაგალითად ჩემი ცხოვრების მთავარი პერსონაჟი ვარ. მყავს მეორე ხარისხოვანი პერსონაჟები და მაქვს რამოდენიე თემატური მუსიკაც რომელსაც საკუთარ ცხოვრებას ვამსგავსებ შინაარსით, რიტმით ან მელოდიით... მაქვს ჩემი ჟანრიც (ნუ იმის გამო რომ აშკარად სცენარის ავტორი/მწერალი, ძალიან ჭკვიანია, ერთი კონკრეტული ჟანრის ნაცვლად რამოდენიმე შემეფერება და ისინი ხშირად ერთმანეთში გადადიან).

 მე აქ უბრალოდ მაგალითი ვარ: მთავარი პერსონაჟი შენც ხართ შენს წიგნში თუ ფილმში და თუ დაუფიქრდები (...გარკვეულწილად ამ მიზანს ემსახურება ეს პოსტიც) შენს თემატურ მუსიკას, მეორე ხარისხოვან პერსონაჯებს და ჟანრებსაც იპოვი. მოკლეთ ერთი კარგი თრაილერი კი გამოვა ამ ყველაფრიდან :)))))).

 ბევრ ადამიანს ვიცნობ ვისაც იდეალიზებული ყავს პერსონაჟები და ფილმები, ცდილობს მისი ცხოვრებას იმ სიუჟეტის ჩარჩოებში ჩაჯდეს მაგრამ რა თქმა უნდა არ გამოდის. ეს შეუძლებელი აიმიტომ რომ ის რასაც ეკრანზე ვხედავთ ან წიგნებში ვკითხულობთ მხოლოდ ცხოვრების ბაძვა და ასე ვთქვათ ჩვენი მეორადი გამოცდილებაა. წიგნები და ფილმები ჩვენგან იქმნება და იძერწება და არა პირიქით.

 ერთ უცნაურობას დავაკვირდი: იდეალური პერსონაჟები გამაღიზიანებელია.  ძალიან კეთილები და ლამაზები არ გვინდა ხოლმე. საქმე იმაშია რომ გვიყვარს როდესაც პერსონაჟი გვგავს, ჩვენსავით ცოდვილია და ასე ვთქვათ აქ ამ პლანეტაზე ცხოვრობს. არ აქვს ქერა გრძელი თმა, ლურჯი თვალები, პატარა ცხვირი და მიამიტი ბავშვური გამოხედვა. არ არის უნაკლო პრინცესა, ფერია რომელსაც აღმერთებენ. გარკვეული ასაკის მერე ამ ყველაფრის  უბრალოდ აღარ გვჯერა. გარანტიას გაძლევთ ასეთი ქალი პერსონაჟის გვერდით ნებისმიერი ესმერალდას ტიპაჟი  ქალი  უფრო მოგვეწონება. :)))).

 კინო და ლიტერატურული ისტორიები მართლაც მიმზიდველია მაგრამ ისინი მხოლოდ ჩვენ ცხოვრებას ალამაზებენ და მათი საშუალებით კარგად ვისვენებთ ხოლმე, მეტი არაფერი.  მერე რა თუ დაძაბულ მომენტში მუსიკა არ ისმის და წვიმა მაშინ არ იწყება როცა ვიღაცის კოცნა გვინდა :))))..... CHEERS, შენ  მთავარი პერსონაჟი  ხარ და ამაში ვერავინ შეგეცილება. აი ხომ ხედავ ეს პოსტიც შენთვის დაიწერა......

2 comments:

  1. au, sop, darcmunebuli var rom shen ertad-erti xar, vinc gamigebs ratom aris chemtvis sarah jessica parker-i idealuri kali tavisi micieri silamazit. sul ar aris stereotipi! da ici kidev ra gamaxsenda? chemi megobris mamam dacera, erti magari bichi iko, romelic uechveli iset situaciashi iko, rom unda momkvdariko da rogor gadavarchinoto?? da ra vknat, da mtavar personajat vakciot da mere xom uechveli gadarchebao :)))

    ReplyDelete
  2. აუ ნინო ეგ ბოლო რა გენიალური რაღაცა თქვი :O. ჩემი პოსტიც იმიტომ არის მეორე პირში დაწერილი რომ ვინმე გზააბნეულის დახმარებას გულისხმობს :)))). ვინც აქ შემობოდიალდება და გულზე მოხვდება მთავარი პერსონაჟის პრობლემა. თუ შეისმინეს და გამოადგათ ბედნიერი ვიქნები ;)

    ReplyDelete