მოვლენები ამგვარად ან ხდება – ან არა. დღეებს თავისი ფერი აქვთ და მათ მაშინ გრძნობ როცა ბავშვი ხარ. მახსოვს მარილიანი წყლის შეგრძნება მზისგან დამწვარ ფეხებზე. წყალი კი ზოგჯერ ყვითელია, ზოგჯერ – წითელი. ფერიც ხომ მოგონებაა...
მე არ გიამბობთ ამ ამბავს ისე როგორც მოხდა, არამედ გიამბობდ ისე, როგორც დამამახსოვრდა ის....
იმ ღამეს ყველა ჩემი ოცნება ახდა. როგორც ყველა ბედნიერი დასასრული, ესეც ტრაგედია იყო ჩემსავით ბედის ანაბარა მიტოვებული კაცისთვის. წარმატებისთვის რომ მიმეღწია ამისთვის ყველაფრისგან გავთავისუფლდი... ჯოსგან, წარსულისგან, ზღვის სანაპიროსგან, სიღარიბისგან. მე საკუთარი თავი შევქმენი. სისასტიკით სავსე გზაზე ვიარე მაგრამ ეს მაინც მოვახერხე. ახლა უკვე თავისუფალი ვარ. მე ეს შევძელი! მე ეს გამომივიდა! არნახულ წარმატებას მივაღწიე! მე მათ ვუჩვენე!!!! ყველა ჩემი ნახატი ვუჩვენე!!! შენ ჩემი აღარ შეგრცხვება! მე მდიდარი ვარ და ეს ხომ ისაა რაც გინდოდა? ხომ არაჩვეულებრივია? ეხლა ბედნიერები ვართ!
რატომ არ გესმის, რასაც ვაკეთებ ყველაფერი შენთვისაა! ყველაფერი განსაკუთრებული რაც ჩემშია, სულ შენ ხარ!
No comments:
Post a Comment